en wat dies meer zij. En daartussen moeten we ook nog wonen. Het meeste
werk is niet het strippen van de boot zelf, maar het schoonmaken,
inspecteren, verpakken en opbergen van de spullen. Het is evenwel goed
dat dit ook eens een keer gebeurt. Een bijzondere klus waar we zelf niet
aan gedacht hadden maar waar onze verzekeraar ons op wees, is het
winterklaar maken van de boot. Tot min 40 graden! Het enige kritieke punt
voor de laadhoogte zijn de ‘sissy-bars’ rond de mast. Die zitten gelast op
het dek en als het even kan willen we dat zo laten.
Vrijdag 27 september komt de dieplader exact op het afgesproken tijdstip
voorrijden. De chauffeur begint te meten en steekt goedkeurend z’n duim
omhoog: “You guys did a nice job, just a couple of inches left!”
Dan is het tijd om afscheid te nemen en dat voelt toch raar. Ons huis,
ons maatje, gaat er zonder ons vandoor. Een kleine 3000 km over land,
dwars over de Rocky Mountains. Voor het eerst deze reis hebben we
de touwtjes niet zelf in handen… De scheiding is van korte duur, over
drie dagen worden we in Seattle aan de westkust weer herenigd waar
we kunnen beginnen aan ons volgende avontuur: Alaska!